Njeriu i parë që krijoi Allahu i Madh në tokë ishte Ademi. Profeti Adem, sapo erdhi në jetë, ngriti kokën dhe pa një dritë shkëlqyese që e mahniti krejtësisht. Ky në fakt ishte një shkëlqim. Ky shkëlqim vinte prej një emir që qëndronte i shkruar në qiell. Profeti Adem, që po e vështronte i mahnitur dritën që kishte përpara syve, e pyeti Allahun:
– “O Zot! Çfarë është ky shkëlqim, ç’është shkruar aty?”
Allahu iu përgjigj:
-Ky është shkëlqimi i një profeti që do të vijë prej gjakut tënd. Emir i tij në qiej është Ahmed, ndërsa në tokë Muhamed. Nëse nuk do të ishte ai, Unë nuk do të të krijoja ty.
Profeti Adem ishte njeriu i parë në tokë, njëkohësisht edhe babai i të gjithëve që erdhën më pas. Allahu i Madh i krijoi babait tonë një bashkëshorte Havanë, dhe iu drejtua me këto fjalë:
-“Hani, pini dhe shëtisni sit ë dëshironi në Xhenetin tim, por mos prekni me dorë këtë frut sepse është i ndaluar për ju.”
Një ditë, Havaja e nderuar e harroi që nuk duhet të hante prej frutit të ndaluar dhe i ofroi edhe Profetit Adem që të hante prej këtij fruit. Ndërkohë që edhe Profteti Adem e harroi se nuk duhet të hante prej frutit të ndaluar. Ata hëngrën të dy prej frutit të ndaluar sepse harruan, prandaj Allahu i largoi prej Xhenetit në tokë që të shlyejnë gabimin që ata kishin bërë.
Mirëpo, Ai I vendosi ata në vende të ndryshme të botës.