GJENDET BURIMI I ZEMZEMIT
Nuri që i takonte Profetit tonë të Dashur ndriçonte në ballin e Abdulmutalibit. Edhe ai për hir të kësaj lartësie kishte arritur të ishte prijësi i Hashimive. Në saje të ëndrrave që kishte parë përgjatë tri netëve, ai gjeti pusin e zemzemit. Prijësit e Mekës, në atë kohë, donin që të ishin bashkëpunëtorë në gjetjen e këtij uji të bekuar. Abdulmutalibi nuk pranonte. Aty u zbuluan shumë thesare teksa gërmohej për gjetjen e ujit, prandaj mekasit kërkuan përsëri që të ishin ortakë në thesaret e gjetura, mirëpo gjyshi i Profetit tonë të Dashur nuk e pranoi as këtë herë kërkesën e tyre. Atëherë mekasit iu drejtuan Abdulmutalibit, i cili kishte vetëm një djalë:
- Ti e sheh se përveç djalit tënd, nuk ke askënd tjetër këtu me vete. Atëherë pse del kundër nesh? Betohemi në Zot, se po të duam, edhe mund të të rrahim.
- Ju po silleni kështu me mua ngase unë nuk kam shumë fëmijë. Po më turpëroni ngase nuk kam shumë fëmijë. Ja, ku po ju betohem, se nëse Allahu i Madh më jep dhjetë djem në të ardhmen, njërin prej tyre do ta flijoj për Allahun, – tha ai.
Pastaj Abdulmutalibiu u ofroi mekasve një sugjerim që do ta zgjidhte situatën pa kurrfarë zënke:
- Le ta ndajmë në dysh thesarin që kemi zbuluar.
– Ta zëmë se e ndamë. E pastaj? Ç’do të ndodhë? – pyetën mekasit.
- Gjysmën e thesarit le ta hedhim në short midis nesh dhe Qabes. Nëse fitojmë ne, atëherë ju do të hidhni short edhe një herë short me mua. Secili duhet të kënaqet me atë që do t’i bjerë për pjesë, – ia ktheu Abdulmutalibi.
– Betohemi në Zot se ti dhe një gjykim të drejtë. Eja të ikim e ta hedhim menjëherë shortin me Qaben, – thanë ata.
Më pas ata hodhën short në mes tyre me prijësit e Mekës. Sipas përfundimit, gjysmën e thesareve e mori Abdulmutalibi, ndërsa pjesa tjetër i takoi Qabes. Mekasit nuk morën asgjë prej shortit të hedhur. Madje ata përfunduan duke u zënë me njëri-tjetrin për shkak të pafatësisë së tyre. Këto ndodhi, veç të tjerash, e rritën akoma edhe më shumë reputacionin që gëzonte Abdulmutalibi.