Mirësi quhet atëherë, kur diçka që e bën ndërsa je vetëm, e bën edhe kur je përballë syve të njerëzve të tjerë. (Taberani, el-mu’xheri kebir, 22/317)
“Për Profetin e dashur kjo është e mira,
të matur të jemi veç për punë të arrira.
Siç jemi pranë njerëzve të tjerë,
të jemi edhe kur jemi ne vetëm.“